Wygląd i ocena Bombaya według standardów międzynarodowych

   

SE*NavaJeevan's MR SPOCK af Al,
fot. Kociefotki

 Bombay to średniej wielkości kot, powinien przypominać „mini-panterę”, dobrze zrównoważony, przyjacielski, czujny i towarzyski, muskularny i zaskakująco ciężki jak na swoją wielkość.  Posiada krótką, jedwabistą, kruczoczarną, błyszcząca sierść, miedziany kolor oczu, jednolite ciało i słodki wyraz pysia. Idealny Bombaj ma niepowtarzalny charakter i wygląd. 

Jego głowa powinna być okrągła, szersza niż dłuższa, gładka i zakrzywiona od nasady nosa w kierunku karku. Bombay powinien mieć średniej długości nos z widocznym zarówno stopem, jak i garbem. Nos powinien być zaokrąglony ku dołowi, by dopełnić okrągłości głowy. Dorosły kocur może mieć pełne, okrągłe policzki przy krótkim pysku i mocnej szczęce, silnym podbródku - ani wysuniętym, ani cofniętym - który kontynuuje pożądany kształt głowy.

SE*NavaJeevan's MR SPOCK af Al,
fot. Agnieszka Szymańska

Uszy powinien mieć średniej wielkości, szerokie u podstawy zaokrąglające się ku górze. Patrząc z przodu bombayowe ucho powinno być szeroko osadzone, proste, zgodne z konturem głowy i od profilu lekko pochylone do przodu.

W oczach kota bombajskiego można utonąć zapatrując się w to złoto, więc i normy wzorca wg FIFe zwracają szczególną uwagę nawet na wyraz wzroku: bombay idealny powinien mieć rozkoszny wzrok, duże, okrągłe, szeroko rozstawione oczy w gamie kolorystycznej od złotego po miedź.

Bombay powinien być masywnie zbudowany o mocnych proporcjonalnie długich łapach, podłużnym ciele, grubszym karku i zaskakującym ciężarem tego ciałka.

Cechy, które mogą dyskwalifikować bombaya jako niezgodnego ze wzorcem to jaśniejsza sierść u nasady, bądź jaśniejsze włosy szczególnie u kotów powyżej drugiego roku życia. Oczywistym wykluczeniem jest również zbytnie podobieństwo do kota brytyjskiego oraz orientalnego, zielony kolor oka, “kolorowy” (inny niż czarny) nos i podeszwy łap i bardzo głęboki (złamany) stop.

SE*NavaJeevan's MR SPOCK af Al,
fot. Anna Romanowska-Karpińska

Charakter kota bombajskiego

 Choć bombay jest miniaturową czarną panterą z wyglądu, na szczęście nie jest tak dziki i drapieżny z charakteru jak dziko żyjący wzór kota pani Nikki.

SE*NavaJeevan's MR SPOCK af Al,
fot. Anna Romanowska-Karpińska

    Z natury kot bombajski jest bardzo towarzyski, przytulaśny i bardzo nastawiony na kontakt z człowiekiem. Wymarzonym towarzystwem dla niego byłby człowiek pracujący  z domu, do którego zawsze można by się przytulić oraz dziecko miziające tę okrągłą główkę. Bardzo lubi pieszczoty -  kilka razy dziennie musi być sesja głaskania, tulenia, całowania i czułości - i zdarza się, że wręcz się ich domaga głośno wokalizując bądź ocierając się o rękę lub o jej zawartość (w tym momencie Spock alias Panterita chodzi po pokoju i krzyczy co chwila skacząc na komputer). Jeśli opiekun idzie spać, bombay też chce wejść pod kołdrę, by się wtulić, a jak zły człowiek szczelnie się owinie, to kot zaczyna ciągnąć za rękaw lub rąbek kołdry. 

Są to koty bardzo inteligentne. Potrafią chodzić na smyczy, przybiec wołane po imieniu oraz otwierać drzwi skacząc na klamkę. Na jego charakter wpłynęła łagodność i inteligencja amerykańskiego kota krótkowłosego oraz przywiązanie i rodzinność kota burmańskiego.

Glen Sjobonn & SE*NavaJeevan's MR SPOCK af Al,
fot. Anna Romanowska-Karpińska

Mimo ich przylepnej natury, potrzebują czasem chwili na szaleństwa. Są muskularne i dlatego ich ulubioną zabawą jest polowanie na wędkę i pluszową myszkę. Należy im zapewnić te chwile aktywności, bo w przeciwnym razie pokażą swój koci harmonogram aktywności i zaczną biegać o zmroku i świcie, co nie ułatwia wyspania się na kolejny dzień.  

Warto też zadbać o dostęp do świeżego powietrza, na przykład poprzez otwarte okno z siatką, osiatkowany balkon, bądź przy większej liczbie kotów, całe catio .

Historia kota bombajskiego

SE*NavaJeevan's MR SPOCK af Al -
pierwszy bombay z tytułem Interchampiona w Polsce, fot. Kociefotki 

     Rasa bombay lub kot bombajski narodziła się w Stanach Zjednoczonych w latach 50. ubiegłego wieku. W przeciwieństwie do opisywanego wcześniej devona, bombaje są celowo wyhodowaną rasą, a nie podtrzymanym genem recesywnym. 

    Hodowczyni z Kentucky, Nikki Horner postanowiła wyhodować kota, który by przypominał czarną panterę w miniaturze. Zaczęła krzyżować sobolowe (czarne) koty burmskie z kotami amerykańskimi krótkowłosymi. Po parunastu latach selektywnej hodowli udało jej się stworzyć rasę muskularnie zbudowanych kotów o okrągłych złocistych oczach, lśniącej czarnej jak skrzydło kruka sierści, okrągłej głowie i chodzie oraz zwinności niemal identycznych co uwielbiana przez hodowczynię dzika czarna pantera, jednak pozbawionego zabójczych instynktów drapieżnego kuzyna. W latach 70. bombaje stały się w pełki ukształtowaną rasą, której standardy zostały oficjalnie uznane przez CFA (Cat Fanciers' Association - Stowarzyszenie Miłośników Kotów; amerykańskie stowarzyszenie felinologiczne) i TICA ( The International Cat Association - Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów; stowarzyszenie powstałe i działające głównie w Stanach Zjednoczonych). Nazwa rasy wzięła się od miasta urodzenia ulubionego pisarza Nikki Homer - Rudyarda Kiplinga.

    Obecnie koty bombajskie w Europie są bardzo rzadkie. Hodowle tej rasy są spotykane w Szwecji (m.in. hodowla SE*NavaJeevan’s pani Marie Brandberg oraz Sinharajas pani Urliki Cederquist) oraz ze względu, że są rasą eksperymentalną w FIFe i aby spełnić wymagania pełnego uznania przez tę europejską organizację (uznanie koloru EMS oraz możliwość zdobycia tytułów wyższych niż Interchampion), powstała również jedyna jak dotąd hodowla kotów bombajskich w Polsce, czyli Vatanai*PL.

Sinharajas DARK DHALIA & Dagna Karpińska,
fot. Kociefotki

Higiena kota

    

VATANAI of Bella Tigra, fot. Angelika Flisik

 

    Tak jak my, ludzie, dbamy o higienę własną, tak również powinniśmy zadbać o higienę kota. Oczywiście, że kot się sam wylizuje, ale pomimo swojej wrodzonej gibkości nie jest w stanie wyczyścić się całkowicie. 

Higiena kota obejmuje szczotkowanie w przypadku kotów długowłosych, a w przypadku devona jest to kąpiel, czyszczenie uszu, oczu, przycinanie pazurków. 

Kota można kąpać w specjalnych szamponach dedykowanych temu gatunkowi. Ponadto istnieją też szampony dla “blondynek”, czyli dla kotów białych lub z przewagą bieli. Dobrze, ale po co kąpać kota? Przede wszystkim z powodu sebum - żółtawej wydzieliny przypominającej ludzki łój. Ma on za zadanie chronić skórę. W przypadku kotów krótkowłosych, które nie mają gęstego futra na brzuchu i sfinksów, które futra nie posiadają, sebum jest wydzielane intensywniej, co widać po żółtych plamach w ulubionym miejscu kota (najlepiej widoczne na białych obudowach kaloryfera). Od czasu do czasu warto kota z tego powodu umyć, bo przecież człowiek też nie przepada za tłustymi od chroniącego nas łoju włosami. Po kociej kąpieli należy mruczka dokładnie owinąć ręcznikiem i wysuszyć. Najlepiej poczekać w cieple aż kot wyschnie, by nie dostał zapalenia ucha bądź przeziębienia od zimna od np. otwartego okna, 

Czyszczenie uszu nie zawsze jest utęsknionym przez kota zabiegiem, jednak brud w uszach zdecydowanie estetyczny (i zdrowy) nie jest. Najłatwiej wyczyścić uszy wacikiem higienicznym i patyczkami do uszu , tylko nie wkładać ich w głąb kociego ucha, by nie zrobić kotu krzywdy! Oczy też należy przemywać wacikiem zamoczonym w srebrze koloidalnym.

Prawdopodobnie najmniej lubianą czynnością jest przycinanie pazurów. Owszem, koty po części same o to dbają drapiąc rury drapaka, ale nie zwalnia to z monitorowania stanu pazurów, ponieważ rosnąc, zawijają się i mogą wbijać się kotu w opuszek oraz nie da się ich schować w całości, przez co kot zahacza pazurem o materiał co może skutkować wyłamaniem pazura.A to jest bardzo bolesne.

Wygląd i ocena Devona wg standardów międzynarodowych

     

Anna Romanowska - Karpińska z VATANAI of Bella Tigra
& Dagna Karpińska z VAYANA UP! Lollineds*PL

Devon rex jest kotem o szczupłej budowie i średnim rozmiarze ciała. Wedle przyjętych przez FIFe (Fédération Internationale Féline - Międzynarodowa Federacja Felinologiczna; największa na świecie organizacja zrzeszająca hodowców kotów rasowych) norm devon powinien mieć trójkątną głowę stanowiącą krótki klin z zaokrąglonym czołem ku płaskiej czaszce. Nos powinien być krótki z widocznym stopem (zagłębieniem/odwrotnością garba) Również powinien mieć wyraziste kości policzkowe i duże owalne oczy. Dodatkowo FIFe ceni sobie czysty, jasny kolor tęczówki. Uszy zaś osadzone nisko, szeroko otwarte u nasady, zwężające się ku zaokrąglonym końcom. Wąsy i brwi powinny być skręcone, grube, średniej długości. Tułów powinien być średniej wielkości, muskularny i mocny. Zawadiacki charakter devona nadają dodatkowo kończyny sprawiające wrażenie lekko krzywych zakończone drobnymi owalnymi łapkami. Oczywiście ważną częścią budowy kota jest także jego ogon - devoni powinien być długi i spiczasty pokryty krótkim futerkiem. Futro powinno być krótkie o karbowanej bądź lekko falistej fakturze. Wzorzec dopuszcza wszystkie odmiany kolorystyczne.

Błędem wzorca jest kot o małych i/lub wysoko osadzonych oraz spiczastych uszach, długiej czaszce i nosie przypominającej kota orientalnego jak i czaszce szerokiej i okrągłej w typie kota brytyjskiego. Wadą również jest słabo umięśnione ciało lub krępe. Braki w ofutrzeniu są dopuszczalne jedynie u kociąt (koty ofutrzają się do drugiego roku życia, więc czasowe przełysienia jak i “puszek” są czymś nieuniknionym), u dorosłych osobników jest to wada. Także prosty i/lub twardy krzaczasty włos nie jest dobry. Krótki, goły lub napuszony ogon również nie. 

Podczas wystawy kot może dostać 100 pkt,na które składa się 25 pkt za głowę, 10 pkt za kształt ucha, 5 pkt za wibrysy, 20 pkt za kształt ciała, 35 pkt za fakturę futra i 5 pkt za ogólną kondycję kota.

Iskra's ASSOL & Yan Roca Folch,
fot. Angelika Flisik

Historia rasy Devon Rex

 

FUNNY SUMMERTIME Vatanai*PL HELLO HERMIONA Vatanai*PL
& INES BLACKROSE Vatanai*PL, fot. Angelika Flisik

     

    Devon Rex lub Reks Dewoński to rasa de facto odkryta w w Buckfastleigh w hrabstwie Devon w Anglii w 1960 roku przez Beryl Cox. Zobaczyła ona na terenie nieczynnej kopalni cynku kota o karbowanym futerku. Wkrótce później jedna z kotek urodziła kocięta, z których jedno odziedziczyło fakturę sierści. Pani Cox nazwała kocurka Kirlee. Kot przejawiał psie zachowania, tj. "merdał" ogonem, chodził na smyczy. W miotach Kirlee z domowymi kotkami czasem rodziły się kocięta z falowanym futerkiem. Później w celu utrwalenia karbowania dokonanu inbreedu (krycie kotów blisko spokrewnionych) Kirlee z jego córką i to te koty dały początek rasie Devon Rex. 

    Z początku myślano, że za fakturę futra devonów odpowiada ten sam gen co u rasy Cornish Rex, jednak z miotu devonio-cornishowego wszystkie kocięta urodziły się z gładkim futrem. 

Trzydniowy kociak rasy Devon Rex,
fot. Nina Chamier-Gliszczyńska

    Również krzyżowano devony z kotami burmańskimi i brytyjskimi w celu rozszerzenia materiału genetycznego. Niestety prowadzenie genów kotów brytyjskich okazało się szkodliwe dla Devonów, gdyż wraz z kolorem niebieskim wprowadzono genetycznie zakodowane choroby nerek, które wcześniej nie występowały.

    Od 1965 r. koty Devon Rex zaczęto pokazywać na angielskich wystawach kotów, a w 1967 roku organizacja felinologiczna GCCF (The Governing Council of the Cat Fancy) uznał rasę.

    Początki devonów w Polsce to hodowle Loki Miao*PL (od 1993 roku) państwa Grażyny

i Jerzego Pietrzoków oraz Provent*PL pani Ewy Loks. W niedługim czasie nastąpił dynamiczny rozwój rasy. Pojawiały się coraz to piękniejsze koty, które zdobywały uznanie sędziów zarówno polskich, jak i zagranicznych, czego dowodem były i są liczne zwycięstwa na wystawach. 

Spektakularnym sukcesem zapisanym w dziejach polskiej felinologii było zwycięstwo polskiej kotki ULICY Happymiau*PL podczas FIFe World Cat Show 2016 r. w Wiedniu.

SC ULICA Happymiau*PL

Przymioty devona

 

HELLO HERMIONA Vatanai*PL, PAANE WILDFOWERS Vatanai*PL i POLLY RAISLEY Vatanai*PL

    Devon to istota magiczna - przytulaśny, towarzyski, zawsze przyjdzie się przytulić kiedy widzi smutek u swojego opiekuna. Są one nazywane psiakami w kociej skórze. Jest to kot niezwykle towarzyski i inteligentny, który jest bardzo zaangażowany w życie całej rodziny. W stosunku do domowników jest bardzo uczuciowy i przymilny oraz cechuje go ogromne przywiązanie do opiekunów. Potrafi już na dzień dobry zasypać pytaniami “po devońsku” biegając za krzątającym się człowiekiem, domagając się w międzyczasie pieszczot. 

    Nic nie może się zadziać bez niego! Lubią skakać wzwyż i próbują zająć każdą przestrzeń wystarczająco dużą, aby się pomieścić. Ze względu na to upodobanie często można je znaleźć w dziwnych zakamarkach szafy, półki, szafek podwieszanych tuż pod sufitem lub w koszu na pranie. Devony wolą być na wysokich miejscach i zrobią wiele, aby dostać się do najwyższego miejsca w pokoju. We wszystkim musi uczestniczyć, wszędzie wsadzić swój krótki nosek. Nie ważne czy człowiek wchodzi do sypialni, piwnicy, nie ma znaczenia, czy chodzi o remont, czy rozpakowanie zakupów. Zadowolony, niczym psiak, radośnie macha ogonkiem, aportuje zabawki, przybiega zawołany po imieniu. Niemal zawsze jest chętny do zabawy i psot. Energiczny i odważny.

RU*Iskra's ASSOL, fot. Nina Chamier-Gliszczyńska

    Dobrze odnajduje się w towarzystwie innych zwierząt, ale to człowiek stanowi dla niego najmilsze towarzystwo - mały, duży, nie istotne. ważne tylko aby ręka głaskała. Devony to także prawdziwi mistrzowie świata w mruczeniu. Głośno i z uczuciem posyłają wibracje w głąb człowieka. Większość Devonów ma też jedną centralną osobę, której oddają swoją miłość i którą najczęściej będą leżeć i ocierać się.

Również między sobą devony okazują głębokie uczucia - śpią razem, wzajemnie się myją a czasem też akompaniują w porodach!